به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»، شهید «علی سایانی» بيست و نهم فروردين ۱۳۴۴، در شهرستان مرودشت چشم به جهان گشود. پدرش عبدالحسين، كارمند سازمان تأمين اجتماعی بود. و مادرش بلقيس نام داشت. دانش‌آموز سوم راهنمايی بود. نهم دی ماه ۱۳۵۷، در بندرعباس هنگام شركت در تظاهرات عليه رژيم شاهنشاهی بر اثر اصابت گلوله به سر، مجروح شد. پانزدهم دی ماه ۱۳۵۷، در بيمارستان ثريا (شريعتی فعلی) بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسيد. پيكرش را در گلزار شهدای همان شهرستان به خاک سپردند.
شهید حافظ قرآن و نهج‌البلاغه بود، اما هیچ‌کس جز دوستان نزدیکش از این موضوع خبر نداشت. تا اینکه یک شب در مسجد محله مسابقه قرآنی برگزار شد و من هم در آن مراسم حضور داشتم.
وقتی اسمش را برای مسابقه حفظ قرآن خواندند، به روی جایگاه رفت و مثل بلبل قرآن تلاوت کرد.
وقتی به خانه آمد، به او گفتم: «باباجان، چرا به ما چیزی نگفتی؟ اگر خبر می‌دادی، می‌توانستم راهنمایی‌ات کنم.» شهید با لبخند جواب داد: «پدرجان، مهم این است که اخلاق، رفتار و اعمالمان قرآنی باشد.»
(به نقل از پدر شهید، عبدالحسین سایانی)
انتهای خبر/
