به گزارش پایگاه خبری تحلیلی "هرمز" مهدی حاجی زاده خبرنگار حوزه فرهنگی این رسانه در یادداشتی از خیانت های حکومت منحوص پهلوی در استان هرمزگان نوشت: رژیم پهلوی در طول حکومت خود، علاوه بر سرکوب گسترده آزادی‌خواهان، سیاست‌هایی را در پیش گرفت که بسیاری از مناطق ایران، از جمله استان هرمزگان، از توسعه و پیشرفت محروم ماندند. این رژیم نه تنها منابع طبیعی و ظرفیت‌های اقتصادی این استان را نادیده گرفت، بلکه با عملکردهای سوء خود، باعث افزایش فقر، محرومیت و وابستگی بیشتر این منطقه شد.
یکی از بزرگ‌ترین خیانت‌های رژیم پهلوی در هرمزگان، بی‌توجهی به توسعه زیرساخت‌های اساسی از جمله راه‌ها، بهداشت و آموزش بود. با وجود اینکه این استان از لحاظ موقعیت جغرافیایی و دسترسی به آب‌های آزاد، پتانسیل بسیار بالایی برای رشد اقتصادی داشت، حکومت پهلوی سرمایه‌گذاری لازم را در این منطقه انجام نداد.
بنادر و گمرکات این استان عمدتاً در اختیار نیروهای وابسته به دربار بود و منافع حاصل از تجارت و صادرات دریایی به جای آنکه صرف توسعه منطقه شود، به جیب وابستگان شاهنشاهی سرازیر می‌شد. در کنار این، مردم بومی از هرگونه توسعه اقتصادی و اشتغال پایدار محروم بودند و حتی در برخی موارد مجبور به پرداخت مالیات‌های سنگین بودند که معیشت آن‌ها را سخت‌تر می‌کرد. این تبعیض آشکار میان دربار و مردم عادی، موجب افزایش نارضایتی عمومی شد.
از سوی دیگر، رژیم پهلوی به‌جای حمایت از بومیان و ماهیگیران هرمزگان، امتیازات ویژه‌ای را به شرکت‌های خارجی و وابستگان دربار واگذار کرد که منجر به تضعیف اقتصاد محلی شد. ماهیگیران بومی در رقابت با شرکت‌های وابسته به دربار، قدرت مقابله نداشتند و بسیاری از آن‌ها دچار فقر شدید شدند. این سیاست‌های ناعادلانه باعث مهاجرت بسیاری از مردم منطقه به شهرهای دیگر و حاشیه‌نشینی در اطراف کلان‌شهرها شد.
علاوه بر این، رژیم پهلوی هیچ برنامه‌ای برای بهبود وضعیت آموزش و بهداشت در هرمزگان نداشت، بسیاری از مناطق روستایی این استان از داشتن حتی امکانات اولیه‌ای مانند مدارس و مراکز درمانی محروم بودند، این در حالی بود که درآمدهای کلان نفتی ایران صرف هزینه‌های تجملاتی دربار و واردات کالاهای لوکس می‌شد.
از دیگر خیانت‌های رژیم پهلوی می‌توان به عدم حفاظت از محیط زیست دریایی هرمزگان اشاره کرد، نبود نظارت بر صید بی‌رویه و تخریب منابع طبیعی باعث شد که بسیاری از گونه‌های دریایی این منطقه به مرز نابودی برسند و معیشت ماهیگیران بیش از پیش تحت تأثیر قرار گیرد. با افزایش دخالت‌های خارجی در منابع شیلاتی، مردم محلی حتی در بهره‌برداری از منابع دریایی خود نیز با محدودیت‌های گسترده‌ای روبه‌رو بودند.
یکی دیگر از خیانت‌های رژیم پهلوی، ایجاد فاصله طبقاتی در استان هرمزگان بود. بخش قابل توجهی از ثروت حاصل از تجارت دریایی و منابع طبیعی در اختیار درباریان و وابستگان رژیم قرار داشت، در حالی که مردم محلی از حداقل امکانات رفاهی بی‌بهره بودند. ساخت‌وسازهای لوکس و تفریحگاه‌های مخصوص خاندان سلطنتی در حالی اجرا می‌شد که مناطق روستایی از ابتدایی‌ترین خدمات محروم بودند.
همچنین، سیاست‌های تبعیض‌آمیز این رژیم باعث شد که بسیاری از جوانان هرمزگان از فرصت‌های تحصیلی و شغلی مناسب محروم بمانند و برای یافتن شغل مجبور به مهاجرت به سایر نقاط کشور شوند. این مسئله منجر به تضعیف نیروی کار محلی و کاهش توسعه پایدار در منطقه شد. بسیاری از پروژه‌های عمرانی که می‌توانستند به رشد اقتصادی این استان کمک کنند، تنها در حد وعده باقی ماندند و عملی نشدند.
در نهایت، خیانت‌های پهلوی در هرمزگان تنها بخشی از سیاست‌های کلی این رژیم در محروم‌سازی و سرکوب مناطق مختلف ایران بود. اما پس از انقلاب اسلامی، تلاش‌های زیادی برای آبادانی و پیشرفت این منطقه صورت گرفت و بسیاری از مشکلات گذشته به تدریج برطرف شد. هرچند هنوز چالش‌هایی وجود دارد، اما سیاست‌های کنونی به سمت توسعه پایدار و حمایت از مردم بومی هدایت شده است.
