به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»؛ شهيد عبدالمجيد قنبري ابتداي وصيت‌نامه خود را با اين شعر: «شوق ديدار حسين(ع) و كربلا دارم بسي، گفتگو با خامس آل عبا دارم بسي» آغاز كرده و در ادامه اين وصيت‌نامه آورده است: من اين كلمه را به عنوان آخرين نامه يا وصيت‌نامه خطاب به خانواده‌ام مي‌نويسم، حسابم با خداي خود جداست.

وي در اين وصيت‌نامه مي‌افزايد: هم اكنون از آخرين جلسه عملياتي كه در آن «برادر سليماني فرمانده لشكر ثارالله» صحبت نمودند، خارج شديم، در اين جلسه همه حرف‌ها از خدا بود، معنويت بود، عشق بود، خون بود، ميهن بود.

اين شهيد طلبه در ادامه وصيت‌نامه‌اش نوشته است: بدانيد و آگاه باشيد اي اقوام و خويشان كه حجت خدا بر همه ما تمام شد؛ خون اين شهيدان يقه ما را در صحراي محشر مي‌گيرد. اي آن‌هايي كه همواره در فكر مال و منال دنيا هستيد به خود آييد تا دير نشده، نه خدا داريد نه پيغمبر داريد نه امام داريد نه ولايت داريد، نه نماز داريد نه روزه؛ همانا شما خائنان به دين خدا و خون شهدا هستيد.

شهيد قنبري در بخش ديگري از وصيت‌نامه‌اش آورده است: اين همه با خدا لج نكنيد، با اسلام لج نكنيد، با امام لج نكنيد با جنگ لج نكنيد كه اگر خدا با شما لج كرد ديگر همه‌تان كج مي‌شويد و نه تنها كج بلكه نيست و نابود ميشويد.

وي در بخش پاياني وصيت‌نامه خود آورده است: اما از اميد بگويم، اگر يك قدم به سوي خدا برويد، صد قدم به سوي شما مي‌آيد و دست شما را مي‌گيرد چه بهتر كه زودتر به خود بيائيم و به درگاه خداوند بشتابيم. «اين نوشتن از ما، وصل كردن از شما»، اين را به عنوان وظيفه نوشتم و گرنه با اين كارهاي شما ، هيچ ضرر و زياني به جانب اسلام و مسلمانان نمي‌رسد.

انتهای خبر/