- گروه : اجتماعی
- شماره : 9712
محرومیت در همسایگی شهر؛
« کربلا»؛ روستایی نزدیک شهر اما فراموش‌شده است
سفر میدانی گروه‌های جهادی به روستاهای کربلا و ذرتی بخش لیردف شهرستان بندر جاسک، محرومیت عمیق این مناطق را آشکار کرد؛ مدرسه بدون سرویس، خانه بهداشت غایب، جاده نیمه‌کاره و برق ضعیف، زندگی مردم را سخت کرده است.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»؛ سفر ما به روستاهای کربلا و ذرتی نه یک بازدید ساده، بلکه قدم‌گذاشتن در دل واقعیت‌هایی بود که سال‌ها پشت گردوغبار فراموشی پنهان مانده‌اند؛ واقعیت‌هایی که اگرچه ساکنانشان به‌سختی عادت کرده‌اند، اما چشم هر تازه‌واردی را میخکوب می‌کند.
این گزارش، حاصل حضور میدانی شوراهای جهادی بسیج سازندگی ناحیه مقاومت بسیج سپاه جاسک، گروه جهادی شهید دریادار محمدابراهیم همتی، گروه جهادی جامعه پزشکی و جمعی از جهادگران حوزه شهید شوشتری است؛ گروه‌هایی که با پای گذاشتن در این مناطق، تنها با یک نگاه فهمیدند که محرومیت اینجا نه یک مشکل، بلکه سبک زندگی ناخواسته‌ای است که مردم سال‌هاست با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
کربلا؛ روستایی نزدیک شهر اما فراموش‌شده در مسیر توسعه
روستای کربلا با جمعیتی بیش از ۲۵۰ نفر، تنها چند کیلومتر با شهر لیردف فاصله دارد؛ اما همین فاصله کوتاه به‌اندازه سال‌ها عقب‌ماندگی برای مردم هزینه داشته است و جاده‌ای که به روستا می‌رسد، ۳ کیلومتر بیشتر نیست و فقط زیرسازی شده و در انتظار آسفالتی است که هیچ‌گاه از راه نرسیده است.
وقتی وارد روستا می‌شویم، اولین چیزی که نگاه را می‌گیرد خانه‌هایی است که انگار تاریخ در آن‌ها ایستاده است. بخش زیادی از مردم هنوز در کپر زندگی می‌کنند؛ کپرهایی که در سرمای شب‌ها می‌لرزند و در گرمای تابستان به تنور تبدیل می‌شوند و بخش دیگر خانه‌ها بلوکی است. اما کودکان این روستا، تلخ‌ترین سهم را از این محرومیت می‌برند.
مدرسه‌ای برای ۳۰ کودک؛ بدون سرویس بهداشتی، بدون آب، بدون حیاط
در میان روستا، مدرسه خیرساز تک‌کلاسه‌ای «میثاق کربلا» قرار دارد که قلب کوچکی برای ۳۰ کودک ابتدایی است و اما این قلب، هر روز با کمبود امکانات می‌تپد و مدرسه نه سرویس بهداشتی دارد، نه آب‌سردکن، نه منبع آب و نه حتی حیاطی که بچه‌ها در آن بازی کنند.
حیوانات آزادانه وارد کلاس می‌شوند، چون حصاری در کار نیست و معلم روستا با چهره‌ای خسته اما دلسوز می‌گوید: اگر این وضعیت ادامه داشته باشد، دیگر قادر به ادامه تدریس نیستم. حرف او نه یک گلایه، بلکه فریاد معلمی است که احساس می‌کند آینده این کودکان با تکه‌تکه‌شدن رؤیایشان گره‌خورده است.
دانش‌آموزان پس از پایان دوره ابتدایی، تقریباً همگی ترک تحصیل می‌کنند. نه مدرسه بالاتری وجود دارد، نه توان مالی خانواده‌ها اجازه می‌دهد فرزندانشان روزانه مسیر طولانی و ناامن را طی کنند. نتیجه این چرخه، نوجوانانی است که آینده‌شان در همان کپرهایی که در آن به دنیا آمده‌اند، دفن می‌شود.
فقر بهداشتی؛ وقتی بیمارستان برای بعضی‌ها یک رؤیاست
روستای کربلا خانه بهداشت ندارد. زنان باردار، کودکان بیمار، سالمندان و حتی افرادی که با سرطان و معلولیت زندگی می‌کنند، باید برای ابتدایی‌ترین خدمات درمانی کیلومترها راه طی کنند. گروه پزشکی همراه کاروان جهادی تأیید کرد: بیماری‌هایی که با یک رسیدگی ساده قابل‌کنترل بوده، در اینجا به معضل تبدیل شده است.
جوانان بی‌زمین، بی‌امکان، بی‌افق
زمین چمن ورزشی روستا بتن‌ریزی شده؛ اما همان‌طور رها شده است. هیچ توری، هیچ دروازه‌ای، هیچ‌گونه تجهیزاتی برای ورزش که نه‌تنها یک نیاز فیزیکی بلکه یک ضرورت اجتماعی است، وجود ندارد.
شب‌های تاریک، برق ضعیف و احساس فراموش‌شدگی
روستا هیچ روشنایی معابر ندارد. شب‌ها فقط سیاهی مطلق است و سایه‌هایی که روی زمین می‌لغزند. برق موجود نیز آن‌قدر ضعیف است که گاهی یک لامپ هم درست روشن نمی‌ماند و مردم می‌گویند سال‌هاست منتظر تقویت شبکه برق هستند.
ذرتی؛ تعریفی ساده از محرومیت مطلق
اما تنها ده کیلومتر دورتر، روستایی قرار دارد که محرومیت در آن نه یک مشکل، بلکه تمام تعریف زندگی مردم است که منطقه ذرتی نام دارد و این منطقه با حدود ۷۰ نفر جمعیت، در نقطه‌ای قرار گرفته که وقتی واردش می‌شوی، احساس می‌کنی از تقویم جا مانده‌ای. چند کپر ساده، تعدادی دام، و سکوتی که تنها با صدای باد و آب رودخانه شکسته می‌شود.
ذرتی هیچ‌گونه امکاناتی ندارد؛ نه برق، نه آب لوله‌کشی، نه مدرسه، نه خانه بهداشت، نه روشنایی، نه اینترنت، نه حتی راه امن و مردم آب را از رودخانه تأمین می‌کنند.
منطقه میان دو رودخانه قرار دارد و با هر بارندگی، مسیر دسترسی به طور کامل قطع می‌شود و در چنین شرایطی، تنها چیزی که برای مردم باقی می‌ماند، صبر و امیدواری است.
زن‌ها از نبود امکانات بهداشتی و درمانی می‌گویند؛ مردان از نبود مدرسه مناسب و راه مناسب؛ و کودکان از رؤیاهایی که جایی برای تحققشان وجود ندارد.
صدایی که باید شنیده شود
مردم این دو روستا سال‌هاست چشم‌انتظارند و انتظار برای مدرسه‌ای استاندارد، خانه بهداشتی کوچک، جاده‌ای آسفالته، زمین ورزشی، روشنایی شبانه و برقی که پاسخگوی زندگی‌شان باشد.
نام «کربلا» برایشان مقدس است و باور دارند این نام نباید با فقر و کمبودها گره
بخورد و آن‌ها امید دارند که مسئولان و خیرین به این مناطق با نگاه مسئولانه‌تر و انسانی‌تر بنگرند؛ چرا که زیرساخت‌های اولیه، حق هر انسانی است، نه امتیازی که باید سال‌ها برای آن صبر کرد.
این سفر میدانی، علاوه بر ثبت مشکلات، چند مصوبه مهم نیز به همراه داشت و مقرر شد سپاه پاسداران از طریق بسیج سازندگی سپاه جاسک نسبت به واگذاری پنل‌های خورشیدی اقدام کند و همچنین توسعه صندوق‌های روستایی در دستور کار قرار گیرد.
و از دیگر مصوبات این سفر این بود که پیگیری‌هایی درباره ساماندهی منطقه عشایرنشین ذرتی انجام شود و همچنین بنا شد هماهنگی لازم با اداره برق برای تقویت شبکه و ترانس انجام شود.
مشکلات مربوط به خدمت سربازی جوانان که بسیاری از آن‌ها فاقد کارت پایان خدمت بودند پیگیری شود و حضور گروه جهادی بهداشت و درمان برای ارائه خدمات ضروری به‌ویژه برای زنان باردار در دستور کار قرار گرفت و دانش‌آموزان روستا از نظر آموزشی موردحمایت قرار گیرند و بیماران نیازمند نیز با هماهنگی بهزیستی تحت پوشش قرار خواهند گرفت.
انتهای خبر/
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر می‌گذارید!
