راهی یک‌ساعته روی جاده‌ای فراموش‌شده
 
 مسیر رسیدن به خور گنگان اگرچه در نقشه کوتاه به نظر می‌رسد، اما در واقعیت یک ساعت تکان‌های ممتد بر جاده‌ای خاکی و بی‌راهه است؛ جاده‌ای که سال‌هاست هیچ‌گونه رسیدگی نشده و نبود مسیر دسترسی مناسب، یافتن صیادان را دشوار می‌کند.
 
 خودروها تنها تا جایی پیش می‌روند که جاده قابل‌تحمل باشد و از آنجا زنان و مردان روستاها مجبورند نزدیک یک ساعت پیاده طی مسیر کنند.
 کفش‌های رها شده، بطری‌های آب و نشانه‌هایی بر حاشیه مسیر، روایت روزانه‌ای از سختی راهی است که این صیادان از ۷ صبح طی می‌کنند تا خود را از روستاهایی چون «گتان» به محل کارشان برسانند.
 
 

در میانه مسیر، زنان و مردان ۷۰ تا ۸۰ ساله‌ای دیده می‌شدند که پابرهنه در گل فرومی‌رفتند و با سختی خود را به محدوده صید می‌رساندند و یکی از زنان صیاد با نگرانی به ما گفت: «جلوتر نیاین… پاهاتون فرو میره.» آن‌ها از خستگی راه می‌گفتند؛ اما جمله‌ای مشترک بر زبان همگی بود: چرا خسته می‌شویم، ولی مجبوریم؛ درآمدی جز این نداریم.
 
 مطالبات ساده اما ضروری
 
 زنان صیاد که با ابتدایی‌ترین ابزارها کار می‌کنند، مهم‌ترین مشکلات خود را این‌گونه مطرح کردند ایجاد جاده‌ای مناسب برای تردد روزانه، وام برای خرید تجهیزات خشک‌کردن ملوک و جلوگیری از فساد محصول، تشکیل تعاونی صیادی زنان برای حمایت از فروش و افزایش درآمد.
 
 
 یکی از زنان با حسرت گفت: هیچ تعاونی نداری و مجبوریم محصول را ارزان بفروشیم. اگر وام به ما داده می‌شد، می‌توانستیم دستگاه خشک‌کن می‌خریدیم و محصولمان خراب نمی‌شد.
 
 
 تجربه صید؛ سخت‌تر از تصور
 
 
 در ادامه، یکی از زنان صیاد صید ملوک را به‌صورت عملی برایم آموزش داد و با سوزی که ابزاری ساده است ملوک‌ها از زیر گل بیرون کشیده می‌شوند. تجربه‌ای که برای ما چند دقیقه طول کشید، برای این زنان از صبح تا غروب ادامه دارد؛ کاری طاقت‌فرسا که تنها در فصل گرم، از تیرماه تا نخستین بارندگی امکان‌پذیر است.
 
 بازگشت ما نیز با سختی و گیرافتادن در گل همراه بود؛ مسیری که برای ما یک‌بار سخت بود، اما برای زنان و مردان خور گنگان، هر روز تکرار یک زندگی است.
 
 تأکید مسئول شورای جهادی جاسک بر لزوم ایجاد زیرساخت برای حمایت از ۳۰۰ زن صیاد ملوک
 
 

در جریان سفر میدانی به خور گنگان، زهرا برجعلی مسئول شورای جهادی شهرستان جاسک نیز خبرنگار هرمز را همراهی کرد. او در گفتگویی با اشاره به نقش مهم زنان صیاد در اقتصاد ساحلی منطقه اظهار کرد: در شهرستان جاسک حدود ۳۰۰ زن صیاد به صید «ملوک» مشغول‌اند.
 
 مسئول شورای جهادی شهرستان بندر جاسک بیان کرد: ماهی‌ای که علاوه بر مصرف غذایی، خاصیت دارویی داشته و به‌ویژه برای زنان شیرده مفید است.
 
 برجعلی اضافه کرد: این زنان هر روز از ساعت ۷ صبح با عبور از مسیرهای صعب‌العبور خود را به ساحل می‌رسانند و تا ساعات بعدازظهر به صید مشغول‌اند.
 
 
 وی با تأکید بر ضرورت ایجاد زیرساخت‌های لازم برای حمایت از این جامعه پرتلاش گفت: بر اساس مستندات و شواهدی که داریم، نخستین نیاز این زنان فراهم‌شدن راه دسترسی مناسب، ایجاد دستگاه‌هایی برای خشک‌کردن ماهی و توسعه فرایند بازاریابی است؛ به‌ویژه در بازار کشورهای حاشیه خلیج‌فارس که مصرف‌کننده اصلی ماهی ملوک هستند.
 
 
 مسئول شورای جهادی شهرستان بندر جاسک افزود: این صید از محله یکبنی جاسک تا آخرین نقاط شرقی شهرستان جاسک و حتی محدوده سیریک انجام می‌شود و ظرفیت اشتغال‌زایی گسترده‌ای دارد.
 
 وی ابراز امیدواری کرد که با ارائه راهکارهای مؤثر، اشتغال پایدار برای زنان و مردان صیاد ایجاد شود و نسل جوان نیز بتواند در آینده وارد این حرفه شود.
 
 خور گنگان؛ نماد رنج خاموش مردم ساحل
 
 
 خور گنگان تنها یک جغرافیا نیست؛ آینه‌ای است از تلاش بی‌وقفه زنان و مردمانی که بدون هیچ امکاناتی، باتکیه‌بر صبر و دستان خود، به دنبال لقمه‌ای حلال‌اند و روز خود را در گل‌ولای می‌گذرانند.
 
 
 مطالبه آنان بزرگ نیست؛ تنها «یک جاده»، «یک تعاونی» و «یک وام کوچک». خواسته‌هایی ساده که اگر برآورده شود، می‌تواند سال‌ها رنج این زنان و مردان پرتلاش را کاهش دهد و معیشتشان را به درآمدی پایدار تبدیل کند.
 
 انتهای خبر/