به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«هرمز» ؛ به نقل از صاحب نیوز؛ این روزها در اصفهان صبح که از خواب بیدار میشویم نگاهی به آسمان میاندازیم تا ببینیم امروز چه حجم از دی اکسید کربن، مونو اکسید کربن، نیتروژن دی اکسید و سایر گازهای گلخانهای و آلایندههای هوایی را باید تنفس کنیم.
ساعتی بعد اخبار رسانهها را که نگاه میکنیم خیلی شیک و سریع از ناسالم بودن هوا صحبت میکنند و آنگاه که در موقعیتی قرار میگیریم که بتوانیم از نمای دورتر و بالاتر به ساختمانهای اصفهان بنگریم، غبار تیرهای را میبینیم که با خشونت تمام بر روی اصفهان سایه انداخته و حائلی بین اصفهان و آسمان شده است.
در مسیر ورود به اصفهان از کمربندی خمینیشهر به نظاره دودکشهایی مینشینیم که بعضی در شمال اصفهان، بعضی در شمال غرب اصفهان، بعضی در جنوب و بعضی در شرق اصفهان قرار داشته و در حال پمپاژ دود و آلودگی به آسمان مظلوم اصفهان هستند و گویی هر یک در ماراتونی قرار گرفتهاند که میخواهند بیشتر از بقیه آسمان اصفهان را آلوده کنند.
سالها است قرار است این صنایع نه تنها از شهر اصفهان بلکه از شعاع 35 کیلومتری این شهر نیز خارج شوند اما نمیدانم چه مسألهای مهمتر از سلامت مردم اجازه نداده است این اتفاق بیافتد یا شاید هم این اتفاق آهسته آهسته در حال رخ دادن است اما میترسم بشود نوش داروی بعد از مرگ سهراب.
70مدیر کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان در این رابطه اظهار کرده است «70 درصد صنایع استان اصفهان و 75 درصد جمعیت استان اصفهان در شعاع پنجاه کیلومتری شهر اصفهان واقع شده است.»
جالبتر این که پژوهشهایی در دسترس است که ضرر اقتصادی آلودگی هوای بسیاری از این صنایع از سود مالی آن صنایع بیشتر است.
وارد شهر میشویم. انبوهی از خودروهای تک سرنشین را میبینیم که در شهر در حال تردد هستند. مسئولان نتوانستهاند تاکنون تدبیری بیاندیشند که این مسأله را حل کنند. هر کس از منزل خود خارج شده است و به سمت محل کار یا جای دیگری در حرکت است.
در کنار این راننده تک سرنشین دهها و صدها و هزاران خودروی دیگر تک سرنشین نیز در همان مسیر در حال حرکت هستند. علاوه بر آن در همه مسیرهای اصفهان ناوگان حمل و نقل عمومی شامل تاکسی، اتوبوس واحد و مترو قرار دارد. اما این راننده همچنان ترجیح میدهد فرصتهایی که طی این مسیر به عنوان مسافر به او میدهد مانند همکلامی با دیگران، مطالعه، انجام امور به وسیله تلفن همراه و غیره را کنار گذاشته و با خودروی خود به سمت مقصد رانندگی کند.
هوای اصفهان آلوده است اما سالها است جدیترین اقدام مشاهده شده از مسئولان برای مقابله با آلودگی هوا تعطیلی مدارس بوده است در حالی که همه مسئولان به تحقیقاتی که عوامل آلودهکننده هوا را مشروح بیان کردهاند دسترسی دارند و میدارند در صدر این عوامل، این صنایع هستند که با اختلاف چشمگیری عامل این وضعیت شدهاند.
البته اقداماتی مانند ممنوعیت احداث واحد صنعتی جدید در شعاع 50 کیلومتری اصفهان، ممنوعیت روشن کردن آتش در اصفهان و از این قبیل توسط مدیریت بحران استانداری اصفهان در حال پیگیری است اما این اقدامات، کارهای جدی نیستند که بتوانند مشکل کنونی آلودگی رو به فزونی اصفهان را حل کنند.
جایگزینی خودروهایی با آلایندگی کمتر مانند خودروهای برقی یا خودروهایی با سوختهای غیرفسیلی با سیاستگزاری دولتمردان میتواند نقش مهمی در کاهش آلودگی کلانشهرها داشته باشد. سلامتی مردم این ارزش و اهمیت را دارد که بابت آن هزینه کرد و به عنوان مثال برای خرید خودروهای برقی طرحهای تشویقی همچون یارانه خودرو قرار داد.
یکی از مهمترین عوامل ریشهای دیگر آلودگی هوا در پارامتر جمعیت نهفته است. انبوه جمعیتی که به واسطه تمرکز امکانات در مراکز استانها و به ویژه کلانشهرهایی مانند اصفهان در این شهرها و در حاشیه آنها جمع شدهاند با به حرکت در آوردن خودروهای خود حجم آلایندههای هوا را افزایش دادهاند.
همچنین ایشان با فرصتی که برای سرمایهداران برای تأمین نیروی کار ارزان قیمت و با بازاری که برای تولیدات کارخانجات به وجود آوردهاند سرمایهداران را ترغیب میکنند تا صنایع را در کلانشهرها تأسیس کنند. به دنبال تأسیس این صنایع، نیروی کار از شهرهای کوچک و بزرگ دور و نزدیک به سمت این کلانشهرها گسیل میشوند و چرخهای این چنین آسیبزا به محیط زیست حاصل میشود.
مسئولان استان اصفهان اگر به درمان ریشهای این ریشه مهم آلودگی هوای اصفهان پرداخته بودند امروز وضعیت اصفهان این چنین نبود. با این تمرکز امکانات و فرصتها در اصفهان حجم بالای مهاجرت به سمت این کلانشهر به وجود آمده است که آلودگی هوا یکی از مشکلات این مهاجرت است و سایر مشکلات چون به موضوع بحث ارتباطی ندارد عنوان نمیشود ولی خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
این موضوعات نه تنها شامل اصفهان بلکه شامل همه کلانشهرها میشود. تقریباً عوامل آلودگی هوا در همه شهرهای آلوده همین دلایل یکسان هستند و مسئولان باید با تدوین راهبردهایی برای همه شهرهای در حال رشد و کلانشهرها، جلو رسیدن شهرها به این وضعیت را گرفته و از طرف دیگر شهرهای مبتلا به این مشکل را با کاهش جمعیت آن درمان کنند.
این مباحث علوم انسانی به دلیل مورد توجه قرار نگرفتن و در سطح علمی مطرح نشدن کار شهرهایی نظیر اصفهان را به این جا رسانده است و جا دارد اندیشکدهها و مراکز علمی راهکارهای آن را تهیه کرده و به صورت کاربردی برای تصویب و اجرا به مراکز تصمیمگیری حاکمیتی کشور ارسال کنند.