به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمهدی هاشمی در یادداشتی پیرامون حقوق متقابل زوجین نوشت: علاوه بر مهرورزی مرد و زن به یکدیگر،  توجه به حقوق متقابل از وظايف مهم آنها نسبت به یکدیگر و از ارکان زندگی است.

شناخت این وظیفه، حقوق متقابل و رعایت آن می‌تواند به افزايش علایق نسبت به یکدیگر و عمیق‌ار شدن ارتباطات ودعشق و علاقه‌های عاطفی و بهتر شدن وضع زندگی آنان منجر شود. 

این حقوق متقابل از چنان جایگاهی برخوردار است که پیامبر اسلام(ص) فرمودند؛ لَا تُوءَدِّیِ المَراَ هًُ حَقَُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ حَتَّی تُوءَدِّی حُقِّ زَوجِهَا، هیج زنی نمی‌تواند حق خدا را ادا کند مگر زمانی که حق همسرش را ادا کرده باشد، حق شوهر چه قدر مهم است که در گرو حق خداست اگر حق مرد ادا شود، گویا حق خدای سبحان ادا شده است و اما حق زن و وجه پیامبر مکرم اسلام(ص) درخصوص حق زن فرمودند؛ اَخبَرَنِی اَخیِ جَبرَئَیِلُ وَکُم یُوصِنِی بِالنِّسَاءِ ظَنَنتُ اَن لُایَحِلُّ لِزَوجِهَا اَن یَقُولَ لَهَا اُفِّ، یَا مُحَّمَدِِ! اِتَّقُوا اللهَ عَزَّوَجَلَّ فِیِ النِّساءِ آخَذتُمُوهُنَّ عَلَی اَمَانَات اللهِ عَزَّ وَجَلَّ فَاِنَّ لَهُنَّ عَلَیکُم حَقّاً وَا جِباً فَاشفِقُوا عَلُیهِنَّ وَطَیِّبُو قُلُوبَهُنَّ حَتَّی یَقفِینَ مَعَکُم، برادرم جبرئیل به من خبر داد و چه بسیار سفارش به زن‌ها می‌کرد تا آنجا که گمان کردم که برای زوج و شوهر او که برای او اف بگوید ندارد، و گفت یامحمد؛ نسبت به زن‌ها، خدای عزوجل را پروا کنید و تقوا داشته باشید، (نسبت به آنها گناه نکنید) آنهارا بر اساس و معیار امانت‌های خدا دریابید و بگیرم، همانا برای آنها بر شما حق واجبی است، پس تا می‌توانید نسبت به آنها شفقت و مهربانی کنید و قلب‌های آنان طیّب و پاکیزه نمائید. (درقلبش محبت ودوستی شما باشد، نه کسی دیگر) تا با شما باشند و در کنار شما بمانند و زندگی ارزشمند مشترک، منجر به جدایی نشود.

از این‌گونه احادیث راهگشا و بیانگر تعالیم اسلامی فراوان داریم که متاسفانه یا بیان نششده و یا اندک درحد اشاره است، اگر مردان در زندگی مشترک، نسبت به همسر به عنوان امانت الهی برخورد کنند که باید نسبت به آن پاسخگو باشد، هرگز اختلاف وجدایی در باغ زندگی‌شان به وجود نمی‌آید و چه بسا که شکوفاتر و برازنده‌تر هم خواهد، اما مهم، همان امانت‌داری است که باید رعایت شود.

 منابع: وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۱۲۲، همان فروع کافی، ج ۲، ص ۶۲ ومن لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۴۱