به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«هرمز»؛شهید علی جاشونیای هرمزی یادگار احمد و فاطمه یکم اردیبهشت ۱۳۴۷ در جزیره هرمز به دنیا آمد جنگ که آغاز شد، علی جاشونیای هرمزی ۱۲ ساله بود و در مقطع ششم درس می‌خواند.

از خبرهای جبهه و جنگ بی‌خبر نبود، درس‌های مدرسه را هر روز با خبرهای خوب و بد جبهه دنبال می‌کرد، از شکستن حصر آبادان از سال ۶۰ را خوب شنیده بود و صحنه‌های زیبای مقاومت مردم این شهر را دیده بود.

این دانش‌آموز که با ساحل و لنج و توفان‌های دریا الفتی دیرینه داشته است، اما شنیدن خبرهای تلخ و باران گرفته چشمان کودکان تنگه مرصاد و هرمز، سمت غرب، کرمانشاه و جنوب برایش فرقی نداشت، همه‌اش رنج‌آور بود.

او نیز هم‌چون جزیره‌نشینان هرمز هر روز گوشش به دنبال شنیدن خبرهای ریز و درشت از نتیجه عملیات‌های بیت‌المقدس، والفجریک، خیبر و بدر بود و به دنبال راهی که خود را به دریادلان قشمی و هرمزی در جبهه‌ها برساند.

علی جاشونیای هرمزی اول دبیرستان را پشت سرگذاشت اما مسیر جبهه‌ را انتخاب کرد تا درس‌های آموخته از ایثار و رشادت رزمندگان در مدرسه و پای گچ و تخته سیاه را در جبهه مرور کند.

یادگار احمد و فاطمه درحالی که رزمندگان ایرانی شب‌ها و روزها در سرمای سال ۶۵ در عملیات کربلای چهار برابر بعثی‌ها درحال مقاومت بودند چهار دی‌ماه در سن ۱۸ سالگی بر اثر اصابت ترکش به پهلو و شکمش در خرمشهر آسمانی شد.

مزار این شهید در بهشت زهرای جزیره هرمز قرار دارد.

شهید علی جاشونیای هرمزی دو روز قبل از شهادتش وصیت‌نامه خود را با این جمله از صحیفه امام خمینی(ره) که؛«خط سرخ شهادت خط آل محمد (ص) و علی (ع) است»، آغاز کرد.

وی در وصیت‌نامه کوتاه خود آورده است: پروردگارا تو راشکر می‌کنم که مرا به این راهی که راه پیغمبر توست هدایت کردی.

این شهید دانش‌آموز افزوده است: وصیت می‌کنم به تمام خانواده‌ام و تمام دوستان و امت حزب‌الله ایران که قدر امام خمینی (ره) را بدانند چون آن‌هایی که رفتند کار حسینی کردند و آن‌هایی که مانده‌اند باید کار زینبی کنند.

انتهای خبر/