به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»، شهید «محمد چراغی معزآباد» يكم فروردين ۱۳۴۹، در روستای دهبارز از توابع شهرستان رودان چشم به جهان گشود. پدرش حسين، كارگر كشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان دوره ابتدايی درس خواند. كارگری می‌كرد. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. بيست و يكم دی ماه ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. مزار او در زادگاهش واقع است.
در ادامه، وصیت‌نامه شهید چراغی معزآباد آمده است:
جوانی هستم ۱۶ ساله که در یکی از روستاهای رودان زندگی می‌کنم. روزی به دنیا آمدم و در دو سالگی پدرم را از دست دادم. من، خواهرم و مادرم در کنار پدربزرگ و مادربزرگم زندگی کردیم. پدربزرگ و مادربزرگم مرا بزرگ کردند، به من راه خداوند را آموختند و نماز خواندن را یادم دادند. تا اینکه بزرگ شدم و مسیرم را شناختم. مسیری را که دوست داشتم انتخاب کردم؛ و این راه، شهادت در راه خداوند است.
مادرم و خواهرم، امیدوارم که بر پیکر من گریه نکنید تا روحم آرام گیرد.
مادر عزیزم، می‌دانم چه رنج‌هایی کشیدی و چقدر برای این پسرت بی‌خوابی تحمل کردی. مرا حلال کن.
مادرجان، من عاشق امام حسین(ع) هستم و می‌روم تا عاشق به معشوق برسد.
والسلام علیکم.
به امید پیروزی رزمندگان اسلام.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما، عدم ماست
انتهای خبر/
