به گزارش پایگاه خبری تحلیلی هرمز، شهید «صادق کهوری» هجدهم شهريور ۱۳۴۸، در روستای گردكان از توابع شهرستان حاجی‌آباد ديده به جهان گشود. پدرش غلام، كشاورزی می‌كرد و مادرش سكينه نام داشت. تا پايان دوره ابتدايی درس خواند. او نيز كشاورز بود. سال ۱۳۶۵ ازدواج كرد. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. چهارم دی ماه ۱۳۶۵، در ام‌الرصاص عراق به شهادت رسيد. پيكرش مدت‌ها در منطقه باقی ماند و پانزدهم ارديبهشت ۱۳۷۶، پس از تفحص در گلزار شهدای شهرستان بندرعباس به خاک سپرده شد.
شهید، مردی از جنس صداقت و راستی بود. یک روز، نزدیک به یک قابلمه طلا پیدا کرد و آن را به خانه آورد. هیچ چیز نتوانست مانع از تلاش او برای یافتن صاحب آن طلاها شود. روزها و شب‌ها گذشت، تا اینکه در نهایت صاحبش را پیدا کرد و با دلی پر از آرامش، طلاها را به او بازگرداند.
همه از او پرسیدند: «چرا این کار را کردی؟ مگر نمی‌دانی با این همه طلا می‌توانی چه زندگی‌ای بسازی؟»
شهید، با همان نگاه مهربان و متینش، در جواب گفت: «این کارها عواقبش برای روح آدمی تلخ‌تر از هر طلا و ثروتی است.»
(به نقل از همسر شهید، فاطمه کریمی)
انتهای خبر/
