به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی«هرمز»؛ زینب شکوه، فعال رسانه‌ای استان هرمزگان به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت امام موسی کاظم (ع) در یادداشتی نوشت: این روز به یاد امامی بزرگ و صبور که در برابر سختی‌ها و مصائب طاقت‌فرسا ایستاد، گرامی می‌داریم، آن امام همامی که در زندان‌ها و تحت فشارهای سخت زمان خود، همواره پیامی از صبر، علم، و دیانت را برای مسلمانان به ارمغان گذاشتند.
امام موسی بن جعفر (ع)، یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام و هفتمین امام شیعیان، در تاریخ هفتم ذی‌الحجه سال ۱۲۸ هجری در مدینه به دنیا آمد و در تاریخ ۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری در زندان هارون الرشید در بغداد به شهادت رسید، آن حضرت در مدت امامت خود، در شرایط بسیار سخت و بحرانی زندگی می‌کردند، دوران امامت امام موسی کاظم (ع) همزمان با حکمرانی سلسله عباسیان بود که فشارهای زیادی بر اهل بیت (ع) وارد می‌آوردند.
در تشریح ویژگی‌های شخصی امام موسی کاظم (ع) باید گفت که آن حضرت به‌عنوان شخصیتی بزرگوار و عالمی برجسته شناخته می‌شد، وی به لحاظ علمی و روحی در بالاترین سطح قرار داشت، در حدیثی از امام علی (ع) نقل شده است که امام موسی بن جعفر (ع) در علم، تقوی و پرهیزگاری سرآمد دوران خود بودند.
امام کاظم (ع) در زمینه‌های مختلف علمی، دینی و اخلاقی، به‌ویژه در زمینه فقه و تفسیر قرآن، آثار زیادی به‌جا گذاشتند، آن حضرت به شجاعت و صبر معروف بودند و در دوران سخت زندان‌های طولانی که در دوران امامت خود در آن‌ها به سر می‌بردند، همواره استقامت و سکوت کرده و از فتنه‌های دوران خود به‌دور بودند، امام کاظم (ع) در برابر ظلم‌های حکومت عباسی، جز صبر و مقاومت، هیچ پاسخ دیگری نداشتند، زندان‌هایی که امام در آن‌ها به سر می‌بردند، نمادی از ظلم و فساد حکومت عباسی بود، اما امام در این شرایط، همچنان نقش راهنما و الگو را برای پیروان خود ایفا می‌کردند.
امام موسی کاظم (ع) انسانی بسیار مهربان، دلسوز و حامی مستضعفان بودند، ایشان همواره در کنار تعلیم علم و حکمت، توجه ویژه‌ای به مسائل اجتماعی و کمک به فقرا داشتند، به گونه‌ای که در احادیث مختلف آمده است امام کاظم (ع) همواره با دست خود به یتیمان و فقرا کمک می‌کردند، آن حضرت در اخلاق نیز دارای صفات برجسته‌ای بودند؛ همچون صداقت، تواضع، شجاعت و پایداری در مسیر حق.
در باب سیره علمی امام موسی کاظم (ع) به‌عنوان یک عالم برجسته در تاریخ اسلام شناخته می‌شود، آن حضرت در کنار فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی، سعی می‌کردند دانش و علوم را به یاران خود منتقل کنند.
در دوران امام کاظم (ع)، شاگردان فراوانی بودند که از محضر ایشان بهره می‌بردند، امام همچنین در زمینه تفسیر قرآن، فقه، کلام و اصول دینی تألیفات زیادی داشتند که تأثیرات زیادی در پیشرفت فقه شیعی بجا گذاشته است.
دوران امامت امام موسی کاظم (ع) در شرایطی بحرانی و پر از ظلم و فساد قرار داشت و حکومت عباسیان به ویژه هارون الرشید، برای جلوگیری از رشد نفوذ اهل بیت (ع) و قدرت معنوی امامان، در بسیاری از مواقع به سرکوب آن‌ها پرداخته و امام کاظم (ع) را به مدت طولانی به زندان انداخت، آن حضرت در این دوران، با وجود سختی‌های بی‌شمار، همواره در برابر ظلم و فساد حکومتی سکوت کرده و به‌طور پنهانی به ترویج آموزه‌های دینی و اصلاحات اجتماعی پرداخته‌اند.
امام موسی کاظم (ع) در نهایت در زندان هارون الرشید به شهادت رسیدند، شهادت آن حضرت، که در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری رخ داد، نمادی از مظلومیت و ایستادگی در برابر ظلم و فساد بود، شهادت امام کاظم (ع)، در حالی که همچنان در زندان به‌سر می‌بردند، نشان‌دهنده ظلم و فشارهای بی‌حدی است که بر اهل بیت (ع) وارد می‌شد.
امام موسی کاظم (ع) به‌عنوان یک پیشوای بزرگ اسلامی، میراث عظیمی از علم، اخلاق و مقاومت در برابر ظلم از خود بجا گذاشتند، ایشان الگویی برای مسلمانان در راستای صبر، استقامت و تلاش در راه حق هستند.
آثار علمی حضرت موسی بن جعفر (ع) در ادامه مسیر فقه و کلام اسلامی تأثیرگذار بوده و در تاریخ شیعه همواره مورد احترام و ارادت قرار دارد.
