به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی«هرمز»؛ طاهره پیردادی یکی از معلمان و مدیران توانمند شهرستان جاسک است که علاوه بر کار معلمی در زمینه‌های فرهنگی و جهادی هم فعالیت‌های چشمگیری داشته است.
این معلم و مدیر متعهد و دلسوز نمونه بارزی از مدیران فعال زحمت‌کش و آینده‌نگر جامعه فرهنگی شهرستان جاسک بوده که می‌کوشد تا بتواند دانش‌آموزانی پرسشگر، دارای مهارت ارتباطی، علاقه‌مند به فراگیری علم و دانش و مسئولیت‌پذیر را تربیت کند.
در این گزارش طی مصاحبه‌ای که با او داشته‌ایم از تجربیات این معلم و مدیر دلسوز بیشتر خواهیم شنید و از بیانات شیرینش استفاده خواهیم برد.
لطفاً خودتان را معرفی کنید
طاهره پیردادی مدیر دبستان دخترانه دوره اول حضرت فاطمه (س) واقع در منطقه دوم دریایی ولایت جاسک هستم.
تعریفی از شغل معلمی از زبان خودتان بفرمایید
شغل معلمی چیزی جز عشق، فداکاری و ایثار نیست و اینکه بتوانی با تمام وجودت دانش‌آموزانت را مثل فرزندت دوست داشته باشی و با خوشحالی آنها خوشحال و با غمشان ناراحت شوی، به نظرم عشق جز این مفهوم دیگری ندارد.
به نظر شما دغدغه اصلی فرهنگی دغدغه‌مند چیست؟
تربیت‌کردن فرزندان و دانش‌آموزانی در سطح تراز انقلاب اسلامی و دانش‌آموزانی که به دنبال آرمان‌های والای انقلاب و پیشرفت روزافزون کشورش باشد و به نظرم دغدغه اصلی فرهنگی دغدغه‌مند همین می‌تواند باشد.
چند سال سابقه کار معلمی دارید؟
بنده دو سال است که استخدام آموزش‌وپرورش شده‌ام؛ اما قبل از آن ۷ سال در مدارس غیردولتی افتخار پیدا کردم در سنگر علم و دانش خدمت کنم و در ابتدا پست‌های مختلفی داشتم که از جمله معاون پرورشی، معاون اجرایی و معاون آموزشی و چند سال هم مدیر بودم.
به‌عنوان یک معلم و یک مدیر توضیح بدید که خدمت‌کردن در منطقه کمتر برخوردار و محروم چه حسی دارد؟
سال اولی که بنده استخدام شدم علی‌رغم اینکه ما نیروی جاسک بودیم بنا به دلایلی ما را به روستاهای بخش لیردف فرستادند.
ابتدا در روستای زهریکار در دهستان پیوشک بخش لیردف جاسک در یکی از مدارس ابتدایی مدیر و معلم چندپایه بودم و بعد در روستای آبکوهی معاون دبیر شدم و ۴۵ دانش‌آموزان داشتم.
اینکه بخواهم حس خدمت‌کردن در منطقه کم‌برخوردار و محروم را توصیف کنم به نظرم با این جمله می‌توانم این حسم را منتقل کنم.
من به‌عنوان یک مادر وقتی از فرزندانم دور شدم و زمانی که شنبه می‌رفتم و چهارشنبه برمی‌گشتم، شرایط زندگی و امکاناتی در آن روستاها برایم غیرقابل‌تحمل بود؛ اما محبت و عشق خالصانه‌ای که آن دانش‌آموزان به ما القا می‌کردند سبب می‌شد که ما آن شرایط خیلی سخت را تحمل کنیم.
زمان‌هایی پیش می‌آمد که من می‌خواستم از روستای آبکوهی به جاسک بیایم شاید یک الی دو ساعت کنار جاده و در دل آفتاب معطل می‌ماندم و ماشینی پیدا نمی‌شد و همه آن شرایط سخت را فقط به‌خاطر آن بچه‌ها تحمل می‌کردم و آن محبت و علاقه‌ای که آن دانش‌آموزان به من نشان می‌دادند.
من در آن روستاهای محروم تجربه‌هایی را کسب کردم و چیزهایی را یاد گرفتم که شاید اگر سال‌ها در شهر خدمت می‌کردم هیچ‌وقت به آن تجربه‌ها نمی‌رسیدم.
دخترانی در آنجا بودند که من را از مادر خودشان محرم‌تر می‌دانستند و مسائلی به من می‌گفتند که شاید هیچ‌وقت به مادران خودشان نمی‌گفتند و فضای مدرسه را به یک فضای شادی تبدیل کرده بودم که بچه‌ها با مهر و علاقه به مدرسه می‌آمدند.
خاطرم است نزدیک به ۱۲ دانش‌آموز داشتم که ترک تحصیل‌کرده بودند؛ اما زمانی که من منزلشان رفتم و با خود دانش‌آموزان و خانواده‌اش صحبت کردم و از طرفی هم از بچه‌ها اوصاف مدرسه را شنیده بودند و آن دانش‌آموزان با مهر و علاقه باانگیزه چندین برابر به مدرسه آمدند و همیشه می‌گفتند خانم ما به‌خاطر شما فقط مدرسه آمدیم و این برایم حس خوبی و تجربه شیرینی بود.
علی‌رغم همه ناراحتی که ابتدای امر داشتم که به آن مناطق محروم رفته بودم؛ اما این توفیق نصیبم شد توانستم یک سال در محروم‌ترین مناطق شهرستانم خدمت کنم.
نگاه اهالی و مردم منطقه نسبت به معلمان و قشر فرهنگی چگونه است؟
نگاه اهالی و مردم نسبت به معلمان نگاه مثبتی است من چندین سال در محله خودم خدمت می‌کردم؛ اما دو سال است در آنجا نیستم؛ اما اولیا دانش‌آموزان آن محله، هر گاه من را می‌بینند درخواست می‌کنند بچه‌هایشان را بازم به سمت خودم بکشم.
آنها بر این امر واقف‌اند که اگر جایی خانواده نتواند آن تربیت لازم را برای فرزندش داشته باشد معلم می‌تواند فرزند آنها را به مسیر درست هدایت کند، البته اینها بستگی به آن معلم دارد که خودش را صرفاً آدمی بداند که فقط سر کلاس تدریس کند یا نه و یا اینکه آن حس مادر و خواهر بودن و همراه بودن به بچه‌ها و خانواده‌ها منتقل کند.
بهترین خاطره‌ای که از خدمت در این حوزه دارید چیست؟
بهترین خاطره برمی‌گردد به سال گذشته که من در لیردف بودم در پایه نهم یک دانش‌آموزی داشتم که به لحاظ درسی خیلی خوب بود؛ اما مدتی بود این دانش‌آموز افسرده و به‌هم‌ریخته بود و یکی از همکاران به من گفتند که انگار حال دانش‌آموز خوب نیست و ما هم پیگیر شدیم و صحبت کردیم که مشخص شد توی سن کم خانواده علی‌رغم اینکه خودش هم ناراضی است مجبور به ازدواج کنند و با شخصی که هیچ‌گونه درآمدی نداشت و اعتیاد داشت.
خیلی پیگیری کردم جوری که دانش‌آموز می‌گفت خانم این مشکل غیرقابل‌حل است و ما با هماهنگی رئیس اداره یک روز با همکارانم منزل این دانش‌آموز رفتیم و آنها را متقاعد کردیم که به‌جای ازدواج درسش را ادامه دهد.
خداروشکر آن دانش‌آموز با یک انگیزه مضاعف و شوق زیاد درسش را ادامه داد و پایه نهم را با معدل بالا در مقطع ابتدایی تمام کرد و امسال در رشته تجربه در پایه دهم در حال تحصیل است و این یکی از ماندگارترین خاطرات دوران خدمتم بود.
مهم‌ترین مسئله در یک مدرسه یا کلاس درس که باید به آن توجه شود، از نظر شما چیست؟
مهم‌ترین مسئله‌ای که در مدرسه و کلاس باید به آن توجه شود حال دانش‌آموزان است و سال اول خدمتم سال ۹۵ یک روز که مدرسه رفتیم و زنگ صف را زدیم و یکی دانش‌آموزان در صف نیامد و همکارم به آن دانش‌آموز تذکر داد و اما او برخورد بدی داشت و وقتی که من تماس گرفتم با خانواده‌اش صحبت کردم متوجه شدم که در منزل با مادرش بحثی داشتند.
آن چیزی که باید به آن توجه شود و اولویت کار ما است که حتی از بحث آموزش هم‌بالاتر است حال دانش‌آموز و روحیه آن است که در مقاطع راهنمایی و دبیرستان مشکلات دانش‌آموزان بیشتر است.
من خودم با چشم دیدم با همه وجودم لمس کردم بچه‌هایی هستند که به لحاظ شرایط خانوادگی، در شرایط بدی هستند و برخی دانش‌آموزان گاها مدرسه می‌آیند که فقط چندین ساعتی از آن محیط خانه و خانواده دور باشند.
یک معلم به چه میزان می‌تواند در آینده دانش‌آموزانش تأثیرگذار باشد؟
تأثیری که یک معلم می‌تواند در زندگی دانش‌آموزانش داشته باشد تأثیر خیلی مهمی است چرا که اگر همه ما به زمان بچگی برگردیم و وقتی در کلاس درس بودیم این قدر از رفتار و کار معلمان لذت می‌بردیم و در جواب اینکه دوست دارید در آینده چیکاره شوید می‌گفتیم که دوست داریم معلم شویم.
یک معلم با رفتار خوب و نگرش خوبی که دارد می‌تواند دانش‌آموز را به یک آینده خوب و مثبتی هدایت کند و همان‌طور که یک معلم بداخلاق که رفتار مناسبی با دانش‌آموز نداشته باشد می‌تواند او را از مدرسه زده کند.
زمانی که خودمان دانش‌آموز بودیم و درس می‌خواندیم آن معلمانی که ارتباط خوبی با ما داشتند درس آنها را باعلاقه بیشتری دنبال می‌کردیم و کمااینکه معلمی که اخلاق خوبی نداشت ما به درسش نه اهمیتی نمی‌دادیم.
ما معلم‌ها اگر چه شرایط زندگی، اقتصادی و.... برایمان سخت است؛ اما وظیفه داریم در کلاس درس امید را بین بچه‌ها تزریق کنیم و آنها را به آینده امیدوار کنیم.
ارتباط معلم با شاگردانش چه زمانی می‌تواند اثرگذار باشد؟
ارتباط معلم با شاگردانش وقتی می‌تواند اثرگذار باشد که این معلم یک نگاه از بالابه‌پایین نداشته باشد و وقتی دانش‌آموز مسئله‌ای را مطرح می‌کند اول باید معلم یک شنونده خوبی باشد برخی اوقات پیش می‌آید که دانش‌آموز با ما درد و دل می‌کند و دنبال راهکار ما نیست دنبال این است که یک نفر باشد که به حرف‌های او گوش دهد و تا جایی که می‌تواند او را تایید کند و زمانی این ارتباط می‌تواند اثرگذار باشد که معلم با دانش‌آموزش همدل باشد و وقتی آن را درک کرد، در مرحله بعدی دانش‌آموز می‌تواند به او اعتماد کند و از راهنمایی‌های او در جهت حل مشکلاتش استفاده کند.
چه چیز در شغل معلمی برای شما جذاب است؟
من تا سال گذشته در مدارس راهنمایی و دبیرستان فعالیت می‌کردم؛ اما امسال در مدرسه دبستان بودم هر کدام از این مقاطع جذابیت خاص خودش را دارد.
مقطع ابتدایی در اوایل سال وقتی دانش‌آموزانی را می‌دیدم که پایه اول چیزی بلد نیستند؛ اما آخر سال می‌دیدم که به‌راحتی می‌توانند بخوانند و بنویسند این برایم خیلی جذاب و دوست‌داشتنی بود.
در مدارس راهنمایی و دبیرستان هم جذابیت خاص خودش را دارد چرا که آن احساس صمیمیت و آن رفاقتی که با بچه‌ها شکل می‌گیرد برایم از هر چیزی جذاب‌تر است و اینکه دانش‌آموزان تو را هم سن خودشان می‌بینند و به تو اعتماد می‌کنند و از مسائل شخصی و خانوادگی خودشان با تو بازگو می‌کنند و در واقع مثل یک دوست روی تو حساب می‌کنند برایم واقعاً جذاب و دلنشین است.
چگونه آموزش در مدرسه می‌تواند با مهارت‌های زندگی آمیخته شود؟
برای اینکه آموزش با مهارت‌های زندگی آمیخته شود نیازمند این است که ما آموزش را صرفاً از روی ورق‌های کتاب بیرون بکشیم اینکه دانش‌آموز دوازده سال صرفاً کتاب‌هایی را بخواند و امتحان بدهد که شاید هیچ مهارتی از آن کسب نکند باید آموزش‌وپرورش یک سری مهارت‌های عملی را هم به دانش‌آموزان آموزش دهند.
خاطرم است یک سال طرح ایران مهارت در مدارس برگزار می‌شد؛ اما چون خیلی سفت‌وسخت می‌گرفتند مدارس خیلی جدی نمی‌گرفتند؛ اما اگر ما این آموزش مهارت‌ها را در مدارس جدی بگیریم و در کنار آموزش کتب درسی هفته‌ای دو ساعت یک مهارتی عملی را آموزش دهیم می‌تواند به دانش‌آموزان کمک بیشتری کند.
چه مدت زمانی است که کار فرهنگی و جهادی می‌کنید؟
۱۰ سال است کار فرهنگی و جهادی می‌کنم و خداروشکر می‌کنم که در این مسیر تا جایی که توانستم و دستم رسیده توانستم خدمتی انجام دهم و ان‌شاءالله خداوند از این به بعد هم این توفیق را نصیبم کند.
در چه حوزه‌ای فعالیت فرهنگی دارید؟
از سال ۹۵ هیئت متوسلان به حضرت زهرا (س) ویژه خواهران را پایه‌ریزی کردیم و طی این سال‌ها برنامه‌های هیئت در مناسب‌های مختلف برگزار شده و جمعیت قابل‌توجهی از جوانان و نوجوانان و خانم‌های شاغل از این مراسمات استفاده می‌کنند و خداروشکر تا الان مراسمات پربار بوده است.
انتهای خبر/
