سید محسن هاشمی در یادداشت اختصاصی برای پایگاه خبری تحلیلی«هرمز» نوشت: به دنبال وقوع انفجار و آتش سوزی در بندر شهید رجایی بندرعباس موج بزرگی از تعابیر مختلف پیرامون این حادثه فضای مجازی را در بر گرفت: یکی نوشت جوی خون بندرعباس، دیگری به کل ایران تسلیت گفت، یکی نوار مشکی را بر نقشه ایران ترسیم کرد، دیگری آن را مصیبت عظما خواند و پیام‌های تسلیت بین‌المللی را سند حرف خود قرار داد، دیگری تیتر زد که ایران سقوط نمی‌کند و این جنگ هم به پایان می‌رسد.
آن دیگری دوباره شعار وعده صادق سر می‌دهد و می‌گوید تا این دودها نخوابیده باید پاسخ آن رژیم منحوس را با موشک بدهیم و الا این زخم، این ضربه کاری بر تنمان می‌ماند.
هرچند انفجار و حادثه بزرگ بوده و در نوع خود بی‌نظیر؛ اما سوال اینست که مگر چه اتفاقی برای ایران به این پهناوری افتاده است که باید چنین مصیبت بزرگی را شامل ایران گردانیم؟
هنوز تعداد کشته‌های این اتفاق یک چهارم کشته‌های یک روز رانندگی عید هم نشده است که تعداد مجروحین اگر به ۱۰۰۰ نفر هم برسد، باز یک پانزدهم رانندگی ما است.
خیلی باید مراقب بود تا در دام بزرگنمایی حادثه‌ها و سپس تبدیل آنها به فاجعه ملی در اذهان نیفتاد. دامی که با آن یک غم و نفرت عمومی را در ذهن‌ها ایجاد کرده و سپس ناکارآمدی و ناتوانی در مهار و حتی پاسخگویی به عامل تهدیدات را با خود به همراه دارد و یک ناکارآمدی را به نظام سیاسی تحمیل می‌کند.
باید قبول کرد که این حادثه نیز مانند دیگر حوادث معمول دنیاست و نباید در کوچک یا بزرگنمایی آن اغراق کرد، مانند همان اتفاق بندر تیانجین چین، فجیره امارات بیروت لبنان، همین آتش‌سوزی‌های آمریکا یا همان آتش سوزی قلب لندن که خسارات آن چند برابر این مورد بود اما کسی از آن چیز زیادی نمی‌داند.
باید دقت کرد که انفجار اخیر در یکی از ۴۰ اسکله بندر شهید رجایی بوده که خود این بندر یکی از ۲۰ بندر بزرگ ایران می‌باشد که از نظر رتبه بین‌المللی نیز جایگاه ۵۹ در جهان را دارد. هرچند این انفجار خساراتی را دارد اما چنان که عده‌ای می‌گویند نه ایران فلج می‌شود و نه در تجارت ما خللی وارد می‌شود.
این شبیه همان داستانی است که عده‌ای با جنگ نظامی و تحریم در پی بزرگنمایی ضربات دشمن هستند و اینچنین نادانسته به تضعیف روحیه ملی و بزرگنمایی یه حادثه مطابق خواست دشمن می‌پردازند.
حتی اگر یک حمله و خرابکاری عامدانه دشمن هم باشد باز نباید دچار این جو زدگی در بزرگ کردن و تبدیل یک حادثه به مصیبت ملی شد. نباید توقع پاسخ نظامی را در مردم ایجاد کرد و این چنین نیروهای نظامی را ضعیف و ضربه پذیر جلوه داد.
