به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی هرمز، زینب شکوه، فعال رسانه‌ای استان هرمزگان، به مناسبت وفات حضرت خدیجه (س) در یادداشتی نوشت: حضرت خدیجه (س)، همسر وفادار پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص)، در تاریخ اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد. او نه تنها اولین شخصی بود که به پیامبری حضرت محمد (ص) ایمان آورد، بلکه در تمام مراحل زندگی او، پشتیبانی معنوی و مادی بی‌وقفه‌ای از ایشان داشت. وفات حضرت خدیجه (س) در سال دهم بعثت، ضربه‌ای بزرگ به پیامبر (ص) و جامعه اسلامی وارد کرد.

حضرت خدیجه (س) در خانواده‌ای محترم و نیکوکار به دنیا آمد. پدر او، خویلد بن اسد، از سران قریش بود و مادرش فاطمه بنت زائده. حضرت خدیجه، که از ویژگی‌های برجسته‌ای همچون صداقت، دیانت، فصاحت و بخشندگی برخوردار بود، به‌عنوان یکی از زنان برجسته و بزرگ قریش شناخته می‌شد. او تجارت موفقی داشت و به‌عنوان زن نیکوکار و سخاوتمند معروف بود.

حضرت خدیجه در زمانی که حضرت محمد (س) در سن جوانی به دنبال کار و تأمین نیازهای زندگی خود بود، او را به‌عنوان شریک تجاری خود انتخاب کرد. این آشنایی به تدریج به علاقه‌ای عمیق و سپس به ازدواجی پرثمر تبدیل شد.

حضرت خدیجه (س)، در طول دوران نبوت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، همواره اولین و مهم‌ترین حامی ایشان بود. زمانی که حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله نخستین وحی را دریافت کرد، آن حضرت نه‌تنها در کنار او بود، بلکه به او آرامش و قوت قلب داد. او با ایمان راسخ خود، در روزهای سخت و پرآزمایش، پیامبر (ص) را تنها نگذاشت.

همچنین، حضرت خدیجه (س) در دوران سخت تبلیغ اسلام، به‌ویژه در دوره «عام الحزن» (سال‌های غم) که پیامبر (ص) از همه‌سو دچار فشار و آزار بود، در کنار او ماند. در این سال‌ها، دشمنان اسلام از هر راه ممکن سعی در آزار پیامبر (ص) داشتند. حضرت خدیجه با تمام توان خود از ایشان حمایت می‌کرد و اموال خود را برای پیشبرد اسلام در اختیار پیامبر قرار داد.

وفات حضرت خدیجه (س) در سال دهم بعثت، به‌دلیل فشارهای روحی و جسمی ناشی از سال‌های سخت که بر ایشان گذشت، واقع شد. او در هنگام وفات ۶۵ سال داشت و پس از ۲۵ سال زندگی مشترک با حضرت محمد (ص)، به لقاءالله پیوست.

این واقعه نه‌تنها برای پیامبر (ص)، بلکه برای تمام مسلمانان، یک فاجعه روحی بود. حضرت خدیجه نه‌تنها همسر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، بلکه مادر روحی و معنوی اسلام بود. پیامبر (ص) پس از وفات ایشان، در سخت‌ترین دوران زندگی خود قرار گرفت و این از جمله دشوارترین لحظات تاریخ پیامبری او بود.

وفات حضرت خدیجه (س)، ضربه‌ای عاطفی و روحی سنگین به پیامبر (ص) وارد کرد. حضرت محمد (ص) که در تمام مراحل زندگی خود از حمایت‌های معنوی و مادی حضرت خدیجه برخوردار بود، حالا در غیاب او احساس تنهایی و بی‌پناهی می‌کرد. پیامبر (ص) پس از وفات حضرت خدیجه، به‌ویژه در دوران «عام الحزن» (سال غم) که سال‌های سختی برای ایشان بود، به شدت متاثر شد و به‌دلیل فراق حضرت خدیجه (س)، بسیاری از شب‌ها را در غم و اندوه سپری می‌کرد.

حضرت خدیجه (س) در تاریخ اسلام همواره به‌عنوان الگویی از ایمان راسخ، فداکاری و حمایت از پیامبر اسلام شناخته می‌شود. پیامبر (ص) همواره از او با احترام و محبت یاد می‌کرد و در بسیاری از موارد از صداقت و حمایت‌های او سخن می‌گفت. ایشان حتی در زمان‌های بعد از وفات حضرت خدیجه (س)، در خطبه‌های خود به او اشاره می‌کرد و محبت خود را به او نشان می‌داد.

وفات حضرت خدیجه (س) نقطه عطفی در تاریخ اسلام است. او نه‌تنها همسر پیامبر (ص)، بلکه حامی اصلی ایشان در دوران سخت آغاز بعثت و مبارزات اولیه اسلام بود. حضرت خدیجه (س) با ایمان و فداکاری‌های خود، نقش بی‌بدیلی در پیروزی اسلام ایفا کرد و در یاد و خاطره مسلمانان همواره زنده خواهد ماند.