به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی هرمز، حجتالاسلام سید مهدی هاشمی، کارشناس مسائل مذهبی استان هرمزگان در یادداشتی نوشت: ازآنجاییکه خدای سبحان، نظام هستی را بر مبنی و معیار زوجیت و ازدواج مقرر نموده و آفریده است، این زوجیت در حیوان و انسان نمود بیشتری دارد، چون انسان دارای خرد و عقلانیت است، زوجیت در زندگی مشترک زن و مرد و با تشکیل خانواده، معنا و مفهوم والای اخلاقی و روابط اجتماعی را پیدا میکند.
از این جهت است ذات هستی در اولین آیه سوره مبارکه نساء فرموده: یَا أَییُهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زوجها، ای مردم تقوای خدا کنید پرودگار که همه شمارا از یک فرد و نفس واحد بیافرید و از همان جنس جفت و همسر او را خلق کرد، سئوال این است که برای چه زن را آفرید؟ پاسخ این است که خداوند هدف از خلقت انسان کمال و تقرّب او به خودش را خواسته است و از آنجای که ذات یگانه سعادت و آرامش و آسایش بندهاش را میخواهد، وسائل تقرب و آسایش و آرامش زیاد است؛ ولی هیچ کدام جای همسر خوب را نمیگیرد.
همسر و هم سنگر هم وسیله تقرّب به خداست و هم باعث سکینه و آرامش مرد است و لذا فرموده: وَمِن آیَاتِهِ اَن خَلَقَ لَکُم مِن اَنفُسِکَم اَزوَا جاً لِتَسکُنُوا اِلَیهَا وَجَعَلَ بَنَکُم مَوَدَّهًً وَرُحمَهًً اِنَّ فِی ذَالِکَ لَآیَاتِِ لِقَومِِ یُتَفَکَّرُونَ، از آیات و نشانههای او (خدا) این است که برای از جنس خودتان همسرانی آفرید تا بهوسیله آنها در زندگی مشترک به آرامش برسید در این امر برای آنهای که اهل فکر و اندیشهاند نشانههای است.
بیان آیه این که زن، مایه آرامش است، فقط زن است که در زندگی مشترک، آرامش و آسایش را با ازدواج و تشکیل خانواده به ارمغان میآورد، صاحبان حیوانات خانگی بدانند که نگهداری سگ، گربه و حیوانات دیگر، آرامشآور نیست، آنهایی که آرامش را در پرورش و نگهداری حیوانات میبینند، بهاندازه همان حیوان شعور ندارند.
اگر در زندگی حیوانات هم دقت شود، هیچ حیوانی را نمیبینید با حیوان جنس مخالف خودش جفتگیری کند و یا زندگی کند، هرگز دیده نشده که گاو با الاغ، سگ با گربه و یا مرغ با گوسفند آرامش زوجیت داشته باشند، چرا برخی انسانها که اشرف مخلوقاتاند بعضاً این قدر پست میشوند، انسانیت خود را از دست میدهد و آرامش خود را در زندگی با حیوان، آن هم حیوان نجس، میبیند، اینها از حیوان هم پستتر هستند.
منبع: سوره نساء آیه ۱، سوره روم آیه ۲۱