حجت‌الاسلام والمسلمین غلامعلی کاظمی، مدرس دانشگاه در یادداشتی درخصوص اهمیت امر مهم آموزش نوشت: آموزش یکی از اساسی‌ترین ارکان پیشرفت فردی و اجتماعی است که نقش حیاتی در رشد و توسعه افراد و جوامع ایفا می‌کند، در دنیای امروز، که تغییرات سریع و گسترده‌ای در عرصه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و فناوری به وقوع می‌پیوندد، آموزش نه تنها برای تقویت مهارت‌های فردی و شغلی ضروری است، بلکه به عنوان ابزاری برای مقابله با چالش‌های جهانی نیز شناخته می‌شود.
اهمیت آموزش در ابعاد مختلف، از جمله بهبود کیفیت زندگی، کاهش فقر، ارتقای عدالت اجتماعی، و تقویت مشارکت مدنی و دموکراسی کاملاً مشهود است.
آموزش باعث تقویت مهارت‌های فردی می‌شود و افراد را قادر می‌سازد تا در زمینه‌های مختلف زندگی خود موفق‌تر عمل کنند، فردی که به درستی آموزش دیده باشد، توانایی حل مشکلات را پیدا می‌کند، تفکر انتقادی و تحلیل دقیق‌تری دارد و قادر است با موقعیت‌های چالش‌برانگیز به شکلی مؤثرتر برخورد کند.
از آنجایی که در دنیای امروز، شغل‌های بسیاری به تخصص‌های خاص نیاز دارند، آموزش مناسب می‌تواند در رسیدن به شغل‌های بهتر و پیشرفت در آن‌ها تأثیرگذار باشد، در حقیقت، آموزش نه تنها به فرد کمک می‌کند تا اطلاعات بیشتری کسب کند، بلکه مهارت‌های حل مسئله و تصمیم‌گیری را نیز در او تقویت می‌کند.
آموزش همچنین تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی افراد دارد، کسانی که آموزش‌های لازم را دریافت می‌کنند، به دلیل درک بهتر از دنیای پیرامون خود، تصمیمات بهتری در زندگی شخصی و حرفه‌ای می‌گیرند، آموزش به فرد کمک می‌کند تا به نیازهای خود آگاه باشد و آن‌ها را به درستی مدیریت کند.
همچنین، افرادی که آموزش‌های بهتری دارند، معمولاً از سلامت جسمی و روانی بهتری برخوردار هستند، زیرا می‌توانند از منابع بهداشتی، پزشکی و اجتماعی به شکل بهینه‌تری استفاده کنند. این امر بهبود کیفیت زندگی را در سطوح مختلف فراهم می‌آورد.
آموزش یکی از مهم‌ترین عوامل در کاهش فقر و نابرابری‌های اجتماعی است، در جوامعی که دسترسی به آموزش با کیفیت برای افراد فراهم می‌شود، فرصتی برای بالا بردن سطح زندگی برای کسانی که در شرایط اقتصادی ضعیف قرار دارند، ایجاد می‌شود.
با آموزش، افراد می‌توانند به شغل‌های بهتر دست یابند و درآمد خود را افزایش دهند، این فرآیند به تدریج به کاهش فاصله‌های طبقاتی و کاهش نابرابری‌های اجتماعی منجر می‌شود، بنابراین، آموزش به عنوان یک ابزار مؤثر در توسعه اقتصادی و اجتماعی به شمار می‌آید و از آن به عنوان راهی برای کاهش فقر و بهبود عدالت اجتماعی یاد می‌شود.
آموزش نقش مهمی در تقویت دموکراسی و ارتقای مشارکت مدنی دارد. ، افراد آموزش‌دیده قادرند به راحتی تصمیمات آگاهانه‌تری در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اتخاذ کنند و در فرآیندهای دموکراتیک به شکلی مؤثر مشارکت داشته باشند.
آموزش به مردم می‌آموزد که حقوق و وظایف خود را بشناسند و از آن‌ها دفاع کنند، همچنین، افراد آموزش‌دیده قادرند دیدگاه‌های مختلف را بشنوند و احترام به تنوع نظرات را بیاموزند، این امر باعث می‌شود تا در جوامع دموکراتیک، مشارکت و همبستگی بیشتر شده و فساد و نابرابری‌ها کاهش یابد.
آموزش ارتباط مستقیمی با رشد اقتصادی پایدار دارد، کشورهای دارای نظام آموزشی قوی‌تر معمولاً از رشد اقتصادی بالاتری برخوردار هستند، زیرا افراد آموزش‌دیده و ماهر قادرند کارهای تولیدی با کیفیت و بهره‌وری بالا انجام دهند.
در سطح کلان، آموزش باعث افزایش نوآوری، توسعه فناوری و ارتقای بهره‌وری در بخش‌های مختلف اقتصادی می‌شود، به علاوه، در جامعه‌ای که دسترسی به آموزش برای همه فراهم باشد، زمینه برای ایجاد فرصت‌های شغلی جدید و پایداری در رشد اقتصادی فراهم می‌شود.
آموزش به‌ویژه در حوزه‌های علوم و فناوری، نقش کلیدی در پیشرفت بشری دارد، جوامعی که به توسعه آموزش در این زمینه‌ها توجه می‌کنند، معمولاً قادرند نوآوری‌های علمی و فناوری را در راستای بهبود شرایط زندگی بشر به کار گیرند، از کشفیات علمی گرفته تا نوآوری‌های پزشکی، صنعتی، و دیجیتال، همگی نتیجه آموزش و پژوهش‌های علمی هستند، بنابراین، توسعه آموزش در این حوزه‌ها نه تنها به پیشرفت کشورها کمک می‌کند، بلکه به رفع چالش‌های جهانی مانند بحران‌های زیست‌محیطی، بیماری‌ها و فقر کمک می‌کند.
یکی از نکات بسیار مهم در زمینه آموزش این است که باید به‌طور مداوم در راستای نیازهای روز و آینده تغییر کند، به دلیل تغییرات سریع در فناوری و نحوه زندگی مردم، آموزش باید به شکلی نوآورانه و پویا تنظیم شود تا دانش‌آموزان و دانشجویان بتوانند خود را برای چالش‌های آینده آماده کنند.
با فراهم آوردن دسترسی به آموزش با کیفیت و به روز، می‌توان آینده‌ای روشن‌تر، عادلانه‌تر و پایدارتر برای بشر رقم زد، از این رو، سرمایه‌گذاری در آموزش باید یکی از اولویت‌های هر جامعه‌ای باشد تا به بهترین شکل از ظرفیت‌های انسانی بهره‌برداری شود و همه افراد به فرصت‌های برابر دست یابند.
انتهای یادداشت/
