به گزارش خبرنگار حوزه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی«هرمز»؛ به نقل از روزنامه دریا؛  به مناسبت روز شعر و ادب فارسی گفتگوی خواندنی با شاعر خوش‌ذوق هرمزگان را در این خبر می‌توانید بخوانید.

ابتدا خودتان را برای خوانندگان معرفی کنید. 
 امیرحسین والا هستم، متولد سال ۱۳۶۱. شاید همین دو کلمه برای توصیف کافی باشد وگرنه به قول جناب سعدی: «ما گدایان خیل سلطانیم، شهربند هوای جانانیم... بنده را نام خویشتن نبود، هرچه ما را لقب نهند، آنیم.» 
 
 آیا در حوزه ادبیات، فعالیتی دارید؟
 نوشتن در شکل‌های مختلف، همیشه رفیق و همراه من بوده است اما شاید بتوانم بگویم که به طور رسمی، از سال ۱۳۸۰، در انجمن‌های شعر بندرعباس حضور پیدا کردم. شعر و داستان می‌نویسم و در حال حاضر تمرکز و تلاشم، بر روی ادبیات کودک و نوجوان معطوف است.
 
 برای شما شعر هدف است یا ابزار؟
 شعر خود زندگی است، نه ابزار و نه حتی هدف. همان جریان جاری زندگی است که هر روز و هر لحظه با آن مواجهیم... شاید انتخاب یک نوع سبک زندگی باشد، حال اینکه ما خودمان انتخاب کرده‌ایم یا انتخاب شده‌ایم؟! مسئله‌ای دیگری است؛ اما بی‌تردید، بدون نزول شعر، شاعر نیز آن وجودی که امروز از آن می‌شناسیم و می‌بینیم، نیست. چندی پیش به دوستی هم باور می‌گفتم که ادبیات، چنان در ما رسوخ کرده که هم پیکر است و هم جان. به شعر جز چنین باور، نگاهی ندارم.
 
 وضعیت شعر در استان هرمزگان به نظر شما چگونه است؟
 این پرسش خیلی کلی به نظر می‌رسد. نمی‌توان به یک رود جاری، تنها نگاهی مقطعی داشت. شعر، جریان روان است. ادبیات را مسیری می‌دانم که از گذشته شروع شده و تا امروز ادامه دارد. ما همه هم مسیر هستیم و دست در دست هم داریم. شعر در جامعه ما پویاست. مردم شعر را دوست دارند و برای شاعر احترام قائل‌اند. برخی را می‌شناسم که شاعر نیستند؛ اما بسیار شعر می‌خوانند و شعرهای زیادی را از بر هستند. هرمزگان هم در زمینه شعر سرشار از استعداد است. اینجا ظرفیت‌های زیادی برای تخیل و سرودن دارد. دریا شما را شاعر می‌کند. کوه به شما الهام می‌دهد. هم‌نشینی شعر و موسیقی در هرمزگان، خیال‌انگیز است. خیال ما از طریق دریا، به همه شعرهای جهان وصل می‌کند.
 
 تحلیل شما از شعر جوان امروز استان چیست؟
 من بیشتر با کودکان و نوجوانان در ارتباط هستم. بارها بر این نکته تأکید کرده‌ام که کودکان و به‌ویژه نوجوانان ما بسیار آگاه و اهل مطالعه هستند. ذوق لطیفی دارند. پرسشگری مکرر آنها شروع اندیشه‌ورزی آنهاست و از این جهات بسیار می‌توان به آنها امیدوار بود. ما هم وظیفه داریم که در کنارشان باشیم. راه پروازشان نبندیم. جلوی تخیلشان را نگیریم و بگذاریم در این مسیر به سمت بالندگی حرکت کنند.
 
 چه پیشنهادی برای شاعران جوان در زمینه ادبیات دارید؟
 ما همه در این مسیر در حال آموختن هستیم، هرکه بیشتر آموخت و بیشتر به کاربست، نقش درخشان‌تری از خود به یادگار می‌گذارد. این فرصت برای همه یکسان است. همه ما موهبت کلمه را در اختیار داریم. من همیشه می‌گویم شما به هر کار و شغلی مشغول باشید، ادبیات به دردتان می‌خورد. فردی زودتر به اهمیت آن پی می‌برد و سریع‌تر و با شوق بیشتری به سویش می‌دود، ممکن است فردی جادوی کلمه را درک نکند و از آن غافل باشد.
 
 از نظر شما بزرگ‌ترین آسیبی که شعر جوان را تهدید می‌کند چیست؟
 «خودبینی» در هر جا و هر مکان و هر سنی، تهدیدی خطرناک محسوب می‌شود که آسیبی جدی در پی دارد. مسیر ادبیات وسیع است. همه می‌توان در این مسیر قدم بزنند و لذت ببرند. گاهی فردی جهت تفنن در این وادی گام بر می‌دارد و گاه بزرگی تمام خود را معطوف آن می‌کند. برخی هم خودشان را وقف ادبیات و جلوه‌گری این هنر می‌کنند. بسته به نگاه آدمی و جهان‌بینی‌اش، این گذار شکل و شمایل گوناگونی دارد. اما باور من این است که این راه، راهی برای تکبر نیست. اصلاً آدمی با خودبینی سروکاری ندارد. ما که در این مسیر حرکت می‌کنیم، اگر در جریان جاری شعر حل شویم، ماندگار هستیم وگرنه زلالی آن، هر آلودگی را پس می‌زند.
 
 آیا مجموعه اشعار دارید؟ یا تصمیمی برای چاپ آن گرفته‌اید؟
 در سال‌های اخیر، بیشتر آثار چاپ شده در حوزه کودک و نوجوان بوده است. سعی کردم برای این سنین بنویسم و سخنم را از این گروه سنی که بیشتر با آنها مراوده دارم، در میان بگذارم. از کتاب‌هایی که به‌زودی چاپ خواهند شد، می‌توانم به کتاب «پوینت» اشاره کنم که در حال آماده‌سازی چاپ دوم آن هستم و البته کتاب «آرزوهای سایه خوش» که گردآوری آن را به عهده داشتم.
 
 آینده ادبیات ایران را چگونه می‌بینید؟
 ادبیات ایران درخشان و بالنده است. یکی از جنبه‌های پررنگ فرهنگی ایران‌زمین است که دنیا ما را با آن وجه می‌شناسد. بدون تردید تلاش ما این است که فرزندان خوبی برای بزرگان ادبیات درخشان ایران‌زمین باشیم و باور داریم جوانان مستعد و باذوقی داریم که نگهبانان دلسوزی برای زبان فارسی خواهند بود.
 
 اگر بخواهید شعر خود را با سه کلمه توصیف کنید، این کلمات چه خواهند بود؟
 سه کلمه؟! بگذارید با سه حرف توصیف کنم: ع ش ق.
انتهای خبر/