به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»، شهید «غلام داوری» سی‌ام بهمن ماه ۱۳۴۷، در روستای بيكاه از توابع شهرستان رودان ديده به جهان گشود. پدرش عيسی، خواروبار فروش بود و مادرش كلثوم نام داشت. تا چهارم ابتدايی درس خواند. به عنوان بسيجی در جبهه فعاليت می‌كرد. نوزدهم دی ماه ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به پهلو و سر، شهيد شد. پيكر او را در زادگاهش به خاک سپردند.

خاطره‌ای که از برادر شهیدم در ذهن دارم این است که رسم بود وقتی جوان رشیدی در عرصه‌های جنگ به شهادت می‌رسد گروهی از افراد مسئول که معمولاً فرماندهی سپاه منطقه، مسئول بنیاد شهید، روحانی روستا و یا فرمانده بسیج روستا که شامل آن می‌شدند، جهت اعلام خبر شهادت آن جوان، خدمت خانواده معظم شهید می‌رفتند و خبر شهادت را به آنان ابلاغ می‌کردند.

اما خودم از زبان پدرم شنیدم که می‌گفت؛ حدود دو یا سه روز قبل از اینکه خبر شهادت فرزندم را رسماً توسط مسئولین وقت بشنوم در خواب دیدم که غلام شهید شده و حتی اطلاع داشتم که از کدام قسمت بدنش نیز مجروح شده است. وقتی خبر شهادت را پس از سه روز اعلام کردند با جرات به سمت مردم رفتم و گفتم پسرم شهید شده و می‌دانم از ناحیه پهلو ترکش خورده است.

بعد از اینکه پیکر شهید توسط خانواده‌ام رویت شد به این نتیجه رسیدیم خوابی که پدرم دیده بود کاملاً صحت داشت و بدن برادر شهیدم از همان قسمت زخمی شده است.

(به نقل از برادر شهید، مصطفی داوری)

انتهای خبر/