به گزارش پایگاه خبری تحلیلی هرمز، ، شهید «علی گشویی‌زاده» هشتم شهريور ۱۳۴۰، در شهرستان آبادان ديده به جهان گشود. پدرش خضر، برقكار بود و مادرش اقدس نام داشت. تا پايان دوره راهنمايی درس خواند. سال ۱۳۵۹، به شهادت رسيد. اثری از پيكرش به دست نيامد.
یادم هست علی آن زمان تنها ۱۵ سال داشت، اما غیرت و نوع‌دوستی‌اش به قدری شگفت‌انگیز بود که هر کسی را تحت تأثیر قرار می‌داد. وقتی می‌دید مردم در حال ساختن سنگرها هستند، بی‌درنگ به کمکشان می‌شتافت.
او به خانواده‌هایی که بی‌سرپرست بودند یا کسانی که برای دفاع از شهر می‌رفتند، بسیار کمک می‌کرد و تمام تلاشش این بود که زنان و کودکان را به مکان‌های امن برساند.
روزی به ما گفت که باید خواهران و پدر پیرمان را به اصفهان ببریم.
همه ما پذیرفتیم و با او به سمت آنجا حرکت کردیم.
در روزهایی که در اصفهان بودیم، چندین بار زنان و کودکانی را که از خانواده‌شان بی‌خبر بودند یا آنها را از دست داده بودند، پیش ما می‌آورد تا بتوانند خویشاوندان خود را پیدا کنند و به آغوش خانواده‌شان برگردند.
همیشه به ما می‌گفت: «این‌ها هم خانواده و ناموس ما هستند، هیچ فرقی بین شما و آنها برای من وجود ندارد.»
(به نقل از خواهر شهید، نرگس گشویی‌زاده)
انتهای خبر/
