گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «کیدی زارعی» يكم خرداد ۱۳۴۶، در روستای پشت بند از توابع شهرستان ميناب چشم به جهان گشود. پدرش موسی، كشاورزی می‌كرد و مادرش زهرا نام داشت. طلبه سطح دو در حوزه علميه بود. از سوی بسيج در جبهه حضور يافت. دوم خرداد ۱۳۶۵، با سمت مبلغ در دزفول به شهادت رسيد. پيكرش مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۶، پس از تفحص در روستای كرت زنی تابعه شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.

شهید دوران ابتدایی خود را در دبستان کریان به پایان رساند و وارد دوره راهنمایی شد. از همان زمانی که به مدرسه رفت، دور از پدر، مادر، خواهر و برادر زندگی می‌کرد و فقط در ایام نوروز و تعطیلات تابستان می‌توانست به روستای خود بازگردد و در کنار خانواده باشد. روستای ما جاده و وسیله نقلیه نداشت و از کریان حدود ۸۰ کیلومتر و از شهرستان میناب بیش از ۱۰۰ کیلومتر فاصله داشت.

از همان دوران کودکی، شهید علاقه زیادی به نماز و روزه داشت و به مردم احترام می‌گذاشت. مردم نیز او را فردی خوش‌رفتار، خوش‌نام و ممتاز در روستا می‌دانستند. او حتی به حیوانات نیز علاقه داشت و هرگز اجازه نمی‌داد کسی آن‌ها را آزار دهد. می‌گفت: «حیوانات هم مثل انسان‌ها جان دارند و حق زندگی.»

هر سال با فرارسیدن ماه محرم، شهید با هزینه شخصی خود یک روحانی به روستا دعوت می‌کرد تا برای مردم روضه بخواند. به همین دلیل علاقه زیادی به درس طلبگی پیدا کرده بود و می‌خواست با اسلام، قرآن و روش زندگی امامان، پیامبران و معصومین بیشتر آشنا شود. اعتقاد عمیقی به امامان داشت و در همین مسیر ابتدا در حوزه علمیه میناب به تحصیل پرداخت. پس از چند سال، همراه چند نفر از دوستانش به شهر مقدس قم رفت تا در بزرگ‌ترین حوزه علمیه کشور درس بخواند.

شهید از همان قم، دو بار به‌صورت داوطلبانه به جبهه اعزام شد تا دین خود را به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی (ره)، اسلام و قرآن ادا کند. بار اول به سلامت بازگشت، اما بار دوم که نزدیک عید نوروز سال ۱۳۶۵ بود، در نامه‌ای به یکی از دوستانش نوشت: «تصمیم داشتم برای عید به روستا بیایم، اما نظرم را تغییر دادم و به جبهه می‌روم.» هیچ‌کس از رفتنش به جبهه خبر نداشت، تا اینکه پس از ماه مبارک رمضان همان سال، خبر شهادتش به ما رسید.